Jakie są korzyści z samokontroli i samodyscypliny?
1. Waga, kondycja i zdrowie
Powiedziano, że „jedzenie stanowi największą przeszkodę dla samokontroli” (Mahavira, brainyquote.com). Oczywiście, niekończący się strumień reklamy związanej z utratą wagi, w tym członkostwa w siłowni, programów odchudzających, a nawet operacji odchudzania jest wystarczającym dowodem na ogromny biznes otaczający utratę wagi. Nie wspominając już o osobistych zmaganiach związanych z wagą doświadczanych przez wielu ludzi.
Utrata wagi jest zbyt powszechnym celem, który jest znacznie zwiększona przez samokontroli. Na przykład w 12-tygodniowym programie dietetycznym i samodyscyplinarnym programie ćwiczeń wśród dorosłych z nadwagą (np. wskaźnik masy ciała co najmniej 25 kg/m2), badacze stwierdzili wyższy poziom cech samokontroli wśród tych, którzy odnieśli większy sukces w osiąganiu celów programu.
Dokładniej, uczestnicy z relatywnie wyższą samokontrolą jedli mniej kalorii (w tym mniej tłuszczu), spalali więcej kalorii i osiągali większy spadek wagi (Crescioni, Ehrlinger, & Alquist et al., 2011).
W kilku dodatkowych badaniach dotyczących samokontroli (zwanej też „samoregulacją”) i utraty wagi wzięła udział młodzież, często ze szczególnym zainteresowaniem tym, jak wczesna samokontrola może chronić przed i późniejszym przybieraniem na wadze w okresie dojrzewania.
Temat ten był badany w dużym badaniu podłużnym, obejmującym dziesięć ośrodków w USA (Francis, & Susman, 2009). Uczestnikami było 1061 dzieci w wieku od 3 do 12 lat. Samokontrolę i wskaźnik masy ciała (BMI) oceniano na początku, jak również w wielu punktach czasowych obejmujących łącznie 9 lat.
Co ciekawe, dzieci z niższymi umiejętnościami samoregulacji miały wyższe BMI i większy przyrost wagi w każdym punkcie czasowym. Innymi słowy, samokontrola miała znaczący wpływ na przyrost masy ciała od dzieciństwa do wczesnego okresu dojrzewania.
W podobnym badaniu przeprowadzonym przez Duckworth, Tsukayama i Geier (2010), samokontrola była oceniana wśród piątoklasistów, którzy byli obserwowani do ósmej klasy. Badanie to wykazało, że piątoklasiści, którzy mieli wyższą samokontrolę, wykazywali znacznie niższe BMI w ciągu kolejnych trzech lat.
Wreszcie, przyrost masy ciała podczas przejścia z dzieciństwa do okresu dojrzewania został zbadany w innym badaniu podłużnym wśród 844 dzieci (Tsukayama, Toomey, & Faith et al., 2010). Badanie to, które obejmowało zarówno ocenę samokontroli przez rodziców, jak i nauczycieli, wykazało, że osoby o wyższej samokontroli rzadziej miały nadwagę w wieku 15 lat.
Autorzy zauważyli, że zdolność do kontrolowania impulsów i opóźniania gratyfikacji stanowi istotne czynniki wpływające na unikanie przyrostu masy ciała w okresie dojrzewania. Połączenie tych badań dostarcza przekonujących dowodów na moc samokontroli we wczesnym okresie życia, aby przewidzieć zdrową wagę w czasie – w tym podczas wczesnego i średniego okresu dojrzewania.
Wraz z wagą, bardziej ogólna miara sprawności fizycznej została zbadana pod kątem samokontroli. W szczególności, w przekrojowym (nie podłużnym) badaniu obejmującym młodych mężczyzn, oceniano różne wyniki związane ze sprawnością fizyczną, w tym BMI, sprawność mięśni, sprawność aerobową i aktywność fizyczną w czasie wolnym (Kinnunen, Suihko, & Hankonen et al., 2012).
Wyniki wskazały, że samokontrola była związana z niższym BMI oraz wyższymi poziomami sprawności mięśniowej i aerobowej. Co ciekawe, wskaźniki sprawności fizycznej pozostawały istotnie związane z samokontrolą, nawet niezależnie od pomiarów BMI uczestników.
Warunki zdrowotne w wieku dorosłym również zostały powiązane z pomiarami samokontroli w okresie dojrzewania. Na przykład, w przekonującym badaniu przeprowadzonym przez Millera, Barnesa i Beavera (2011), 9 z 10 fizycznych i mózgowych problemów zdrowotnych było znacząco mniej prawdopodobne wśród dorosłych, którzy byli oceniani jako wyżsi w samokontroli w okresie dojrzewania.
Dokładniej, niższa samokontrola była predyktorem wyższych szans na doświadczenie depresji, ADHD, innych chorób psychicznych, słabego słuchu, jąkania się, astmy, raka, wysokiego poziomu cholesterolu i wysokiego ciśnienia krwi. Te ustalenia stanowią potężny przykład korzyści płynących z samokontroli.
